Komu nie przeszło przez myśl, że jego życie to totalna nuda? Często chcielibyśmy coś w nim zmienić, ale brakuje nam odwagi, boimy się porażki i reakcji innych osób. Marzymy, aby wziąć życie w swoje ręce, przeżyć je pełną piersią i nie myśleć o konsekwencjach, ale coś nas ciągle trzyma. Bohater tego wspaniałego filmu, który zrobił na mnie ogromne wrażenie, porzuca pracę wykładowcy i wyrusza w niesamowitą podróż do Lizbony. Nie chcę pisać, o czym jest ta historia, bo nie znam słów, które byłyby w stanie oddać chociaż namiastkę tej cudownej opowieści. Nie zabraknie literatury, filozofii, pytań dotyczących egzystencji i wiele refleksji życiowych.


Jest kilka takich filmów, które na zawsze pozostaną w naszej pamięci i, to jest właśnie jeden z nich :)

„Któż naprawdę chce być nieśmiertelny? Któż chciałby żyć wiecznie? Jakże nudna i jałowa musiałaby być świadomość, że nie ma znaczenia, co zdarzy się dzisiaj, w tym miesiącu, w tym roku - będzie jeszcze nieskończenie wiele dni, miesięcy i lat. Dosłownie nieskończenie wiele. Czy w takiej sytuacji cokolwiek jeszcze byłoby ważne? Nie musielibyśmy już liczyć się z czasem, nie moglibyśmy niczego zaprzepaścić, nie musielibyśmy się spieszyć. Byłoby obojętne, czy zrobimy coś dziś, czy jutro, całkowicie obojętne. Tysiąckrotne zaniedbania wobec wieczności stawałyby się niczym i nie miałoby sensu niczego żałować, bo zawsze zostawałby czas, by to nadrobić. (...)”